رمان Orphan train girl

This young readers’ edition of Christina Baker Kline’s #1 New York Times bestselling novel Orphan Train follows a twelve-year-old foster girl who forms an unlikely bond with a ninety-one-year old woman.

Molly Ayer has been in foster care since she was eight years old. Most of the time, Molly knows it’s her attitude that’s the problem, but after being shipped from one family to another, she’s had her fair share of adults treating her like an inconvenience. So when Molly’s forced to help a wealthy elderly woman clean out her attic for community service, Molly is wary.

But from the moment they meet, Molly realizes that Vivian isn’t like any of the adults she’s encountered before. Vivian asks Molly questions about her life and actually listens to the answers.

Soon Molly sees they have more in common than she thought. Vivian was an orphan, too—an Irish immigrant to New York City who was put on a so-called “orphan train” to the Midwest with hundreds of other children—and she can understand, better than anyone else, the emotional binds that have been making Molly’s life so hard.

Together, they not only clear boxes of past mementos from Vivian’s attic, but forge a path of friendship, forgiveness, and new beginning.

این نسخه خوانندگان جوان رمان شماره 1 پرفروش نیویورک تایمز قطار یتیم کریستینا بیکر کلاین یک دختر خوانده دوازده ساله را دنبال می کند که با یک پیرزن نود و یک ساله پیوند نامحتملی برقرار می کند. مولی آیر از هشت سالگی تحت سرپرستی بوده است. بیشتر اوقات، مولی می‌داند که این نگرش اوست که مشکل را ایجاد می‌کند، اما پس از اینکه از خانواده‌ای به خانواده‌ای دیگر فرستاده می‌شود، او نسبت به بزرگ‌سالان با او مانند یک ناراحتی رفتار می‌کند. بنابراین وقتی مولی مجبور می شود به یک زن مسن ثروتمند کمک کند تا اتاق زیر شیروانی خود را برای خدمات اجتماعی تمیز کند، مولی محتاط است. اما از لحظه ای که آنها با هم آشنا می شوند، مولی متوجه می شود که ویوین شبیه هیچ یک از بزرگسالانی نیست که قبلاً با آنها روبرو شده است. ویویان از مالی درباره زندگی او سؤالاتی می پرسد و در واقع به پاسخ ها گوش می دهد. به زودی مولی می بیند که آنها بیشتر از آنچه فکر می کرد مشترک هستند. ویوین نیز یک یتیم بود – یک مهاجر ایرلندی به شهر نیویورک که با صدها کودک دیگر سوار یک قطار به اصطلاح یتیم به غرب میانه شد – و او بهتر از هر کس دیگری می‌تواند پیوندهای عاطفی را درک کند که زندگی مولی را بسیار سخت کرده است. آنها با هم نه تنها جعبه‌هایی از یادگاری‌های گذشته را از اتاق زیر شیروانی ویویان پاک می‌کنند، بلکه مسیر دوستی، بخشش و شروعی جدید را ایجاد می‌کنند.