ماضی بعید در انگلیسی ؛ ساختار، کاربرد و مثال‌های متنوع

همان‌طور که در فارسی برای صحبت در مورد چیزی که پیش‌از اتفاق دیگری رخ داده است از ماضی بعید استفاده می‌شود، در زبان انگلیسی هم این نقش برعهده افعال در شکل گذشته کاملشان (ماضی بعید در انگلیسی) است.

گذشته کامل یا past participle که به آن pluperfect نیز می‌گویند، یک زمان برای افعال انگلیسی است که می‌توان آن را با ماضی بعید در زبان فارسی مشابه دانست. تصور کنید که پس‌از مهاجرت به خارج از کشور، یک روز صبح از خواب بیدار می‌شوید و برای گرفتن نان به بیرون می‌روید. در راه بازگشت به داخل خانه، متوجه پیامی مرموز می‌شوید که روی در ورودی خانه‌تان نوشته شده است: Tootles was here.

وقتی بعداً این داستان را برای دوستان خود تعریف می‌کنید، این لحظه را چگونه توصیف می‌کنید؟ ممکن است چیزی شبیه این را بگویید:

I turned back to the house and saw that someone named Tootles had defaced my front door!

بنابراین، دوستان شما علاوه‌بر اینکه از حماقت توتلز خشمگین می‌شوند، می‌توانند بفهمند که توتلز در نقطه‌ای از گذشته، پیش‌از لحظه‌ای که امروز صبح در منزل شما را خراب کند، به خانه شما سَر زده است؛ زیرا شما از زمان گذشته کامل برای توصیف این کار بدِ او استفاده کرده‌اید. حالا با این مقدمه، بیایید با ماضی بعید در انگلیسی بیشتر آشنا شویم.

ماضی بعید به چه معنا است؟

همان‌طور که گفتیم، ماضی بعید در انگلیسی برای بیان «چیزی که پیش‌از اتفاق دیگری رخ داده است»، استفاده می‌شود و به آن past perfect می‌گویند. فرمول ماضی بعید یا همان زمان گذشته کامل، had + [past participle] است، و فرقی نمی‌کند فاعل، مفرد یا جمع باشد، این فرمول هیچ‌وقت تغییر نمی‌کند؛ بنابراین، فرمول کلی ماضی بعید در انگلیسی به‌صورت زیر خلاصه می‌شود:

• All subjects (همه‌جور فاعل) + had + past participle

ساختار ماضی بعید در انگلیسی

ماضی بعید با استفاده از زمان گذشته فعل to have (یعنی had) و به‌دنبال آن، شکل past participle از فعل اصلی تشکیل می‌شود. past participle در افعال منظم با اضافه‌کردن پسوند ed به انتهای فعل اصلی ساخته می‌شود (مثل looked, ended, tutored)؛ اما افعال نامنظم زیادی نیز وجود دارند که با برخی از آن‌ها در دروس زبان دبیرستان آشنا شده‌اید (مانند broken, made, understood).

هنگام صحبت‌کردن از زمان گذشته کامل، اغلب فاعل و فعل کمکی را منقبض می‌کنیم. در ادامه، نمونه‌هایی از این نوع انقباض را می‌بینید:

• My new job wasn’t exactly what I had expected. → My new job wasn’t exactly what I’d expected.

شغل جدید من دقیقاً آن چیزی نبود که انتظار داشتم.

• When we arrived, she had left. → When we arrived, she’d left.

وقتی رسیدیم او رفته بود.

بیایید کمی به گرامر ماضی بعید بپردازیم. ابتدا، برای ساخت جملات منفی در زمان ماضی بعید، “not” را پس‌از فعل کمکی “had” قرار می‌دهیم:

• He had published his first poem when he was 27. → He had not published his first poem when he was 27.
• We had left. → We had not left.

در جملات منفی، می‌توانیم فعل کمکی و not را منقبض کنیم:

• We had not left. → We hadn’t left.

برای جملات سؤالی yes/no با ماضی بعید، ما جای فاعل و had را وارونه می‌کنیم:

• They had arrived. → Had they arrived?
• She had eaten dinner. → Had she eaten dinner?

برای طرح سؤالاتی که با wh شروع می‌شوند (مثل why و what و …)، همان کاری را که در سؤالات yes/no انجام دادید، انجام دهید و کلمه سؤالی مناسب wh را در ابتدای جمله اضافه کنید و سپس قسمتی را که پاسخ سؤال است، حذف کنید. به این نمونه‌ها دقت کنید:

• She had gone to Paris. → Where had she gone?

در اینجا to Paris پاسخ سؤال است؛ بنابراین وقتی خواستیم سؤال wh طرح کنیم آن را حذف کردیم.

• They had left in June. → When had they left?

در اینجا هم in June پاسخ سؤال بود؛ بنابراین آن را حذف و با آوردن کلمه سؤالی wh مربوط به زمان (یعنی When)، سؤال طرح کردیم.

کاربرد زمان ماضی بعید در انگلیسی

وقتی کسی از زمان گذشته کامل استفاده می‌کند؛ یعنی می‌خواهد در مورد یکی از موارد زیر توضیح دهد:

• اعمالی که پیش‌از عمل دیگری در گذشته اتفاق افتاده‌اند؛
• اقداماتی که پیش‌از زمان خاصی در گذشته اتفاق افتاده‌اند؛
• حالاتی که در گذشته شروع شده و تا مدتی در گذشته ادامه داشته است.

مثال ها برای ماضی بعید در انگلیسی

اکنون بیایید با مثال‌هایی به تک‌تک کاربردهای زمان ماضی بعید در انگلیسی بپردازیم:

۱- اعمالی که پیش‌از عمل دیگری در گذشته اتفاق افتاده‌اند

ما از زمان ماضی بعید در انگلیسی برای صحبت در مورد ترتیب دو رویداد در گذشته استفاده می‌کنیم. بدین صورت که ماضی بعید، عمل قدیمی‌تر را نشان می‌دهد و گذشته ساده، عمل جدیدتر را نشان می‌دهد؛ بنابراین، اگر دو عمل به‌دنبال یکدیگر هستند، از گذشتۀ ساده برای عمل نزدیک به حال و از گذشته کامل برای عمل پیش‌از آن استفاده کنید.

• I had fed the cat before I ate my dinner.

پیش‌از اینکه شامم را بخورم به گربه غذا داده بودم.

• When the police arrived, the thief had escaped.

وقتی پلیس رسید، دزد فرار کرده بود.

فرقی نمی‌کند که این دو رویداد را به کدام ترتیب بیان کنیم. بنابراین جملۀ:

• The thief had escaped when the police arrived

با جملۀ بالا هم‌معنی است.

۲- اقداماتی که پیش‌از زمان خاصی در گذشته اتفاق افتاده‌اند

ما از «زمان گذشته کامل» برای صحبت در مورد چیزی استفاده می‌کنیم که در گذشته شروع شده و تا یک عمل یا زمانی دیگر در گذشته ادامه یافته است. فقط به‌یاد داشته باشید، هنگامی که توالی اعمال واضح هستند و نیازی نیست که ترتیب آن‌ها را برای شنونده مشخص شود، نباید از «زمان گذشته کامل» استفاده کنید. در ادامه، مثال‌هایی برای روشن‌شدن بیشتر این موضوع آورده شده است.

• When he graduated, he had been in London for six years. (He arrived in London six years before he graduated and lived there until he graduated, or even longer.)

وقتی فارغ‌التحصیل شد، شش سال در لندن بود. (او شش سال پیش‌از فارغ‌التحصیلی به لندن آمد و تا زمانی که فارغ‌التحصیل شد یا حتی پس‌از آن، در آنجا زندگی کرد.)

همان‌طور که دیدید، در جمله دوم (داخل پرانتز) اصلاً از ماضی بعید استفاده نکردیم.

• They had left the party by the time I arrived.

زمانی که من رسیدم، آن‌ها مهمانی را ترک کرده بودند.

۳- حالاتی که در گذشته شروع شده و تا مدتی در گذشته، ادامه داشته است.

این کاربرد ماضی بعید در انگلیسی ، مخصوص افعال حالتی است، نه افعال کنشی (stative verbs یا افعال حالتی، افعالی هستند که شکل خود را تغییر نمی‌دهند؛ یعنی ثابت هستند)؛ بنابراین ما از گذشته کامل با افعالی مانند  ‘like’, ‘think’, ‘love’, ‘hate’, ‘believe’ و غیره استفاده می‌کنیم تا به حالتی اشاره کنیم که در گذشته شروع شده و تا مدتی در گذشته ادامه داشته است. به چند نمونه زیر نگاه کنید:

• Sara had wanted a dog, but received a hamster.

سارا یک سگ می‌خواست؛ اما یک همستر دریافت کرد.

• I had been happy until you started overeating.

من خوشحال بودم تا زمانی که شما شروع به پرخوری کردید.

نشانه های زمانی در جملات ماضی بعید

خوشبختانه، ماضی بعید در انگلیسی معمولاً با نشانه‌های خاصی همراه است که مهم‌ترین آن‌ها، قیدهای زمان در ماضی بعید هستند. عبارات زمانی رایج برای ماضی بعید عبارت‌اند از:

• since/for
• Just
• Ever/Never
• Before
• until then
• Already

ضمناً ما می‌توانیم از  past perfect + before استفاده کنیم تا نشان دهیم که یک عمل، پیش‌از «فعل گذشته ساده» به‌صورت ناقص اتفاق افتاده یا اصلاً انجام نشده است. این نمونه‌ها را ببینید:

• They had left before I spoke to them.

آن‌ها پیش‌از اینکه با آن‌ها صحبت کنم، رفته بودند.

• Unfortunately, the man had died before he saw his daughter’s wedding day.

متأسفانه این مرد پیش‌از اینکه روز عروسی دخترش را ببیند، فوت کرده بود.

ما همچنین می‌توانیم از Just با گذشته کامل برای اشاره به رویدادی استفاده کنیم که فقط مدت کوتاهی پیش‌از زمان گذشته ساده اتفاق افتاده است؛ مثلاً:

• The train had just left when I arrived at the station.

قطار تازه حرکت کرده بود که به ایستگاه رسیدم.

• هشدار: توجه داشته باشید که اگر فقط یک رویداد وجود داشته باشد (حتی اگر مدت‌ها پیش اتفاق افتاده باشد) و هیچ قیدی وجود نداشته باشد که زمان را تا نقطه‌ای در گذشته نشان دهد، ما از گذشته کامل استفاده نمی‌کنیم. برای مثال:
• Early humans lived in caves. (Not “Early humans had lived in caves.”)

یکی دیگر از نشانه‌های ماضی بعید، نقل قول‌ها هستند. ما اغلب از گذشته کامل در نقل قول‌ها پس‌از افعالی مانند: said, told, asked, thought, wondered استفاده می‌کنیم:

• He told us that the train had left.

او به ما گفت که قطار رفته است.

• He explained that he had closed the window because it was chilly.

او توضیح داد که پنجره را بسته است؛ زیرا هوا سرد است.

در مورد قیدها، ما اغلب از قیدهای already, still, ever یا never با گذشته کامل استفاده می‌کنیم:

• I called his office but he’d already left.

با دفترش تماس گرفتم؛ اما او قبلاً رفته بود.

already به‌معنای «پیش‌از یک زمان مشخص‌شده» است؛ بنابراین این جمله به‌معنای «پیش‌از اینکه او با دفتر تماس بگیرد، ما رفته بودیم» تلقی می‌شود.

• It still hadn’t snowed at the beginning of December.

تا اوایل دسامبر، هنوز برف نباریده بود.

Still به‌معنای «ادامه‌دادن تا یک نقطه خاص از زمان و پایان‌ندادن به آن» است.

• She was the most beautiful girl I’d ever met.

او زیباترین دختری بود که تابه‌حال دیدم.

Ever به‌معنای «در هر زمان، پیش‌از آن زمان مشخص‌شده» است.

• I’d never met anyone from Iran before I met Sarah.

پیش‌از اینکه سارا را ملاقات کنم، هرگز کسی را از ایران، ندیده بودم.

Never به‌معنای «در هیچ زمانی، پیش‌از آن زمان مشخص» است.

جالب است بدانید ماضی بعید در انگلیسی حتی در جملات شرطی نوع سوم هم دیده می‌شود. ما از زمان گذشته کامل برای صحبت در مورد موقعیت‌های غیرواقعی یا تخیلی در گذشته استفاده می‌کنیم. در این مورد، مهم است که بدانیم وضعیتی که از آن صحبت می‌کنیم، واقعی نیست و کاملاً فرضی است. به این نمونه‌ها دقت کنید:

• If I had known you were under the weather, I would have visited you.

اگه میدانستم حالت خوب نیست، حتماً زیارتت می‌کردم.

• She would have passed the exam if she had studied harder.

اگر بیشتر درس می‌خواند، امتحان را پاس می‌کرد.

و در انتها، شما می‌توانید پیش‌از کلماتی مانند ‘hope’, ‘expect’, ‘want’, ‘plan’, ‘think about’ و ‘wish’ از «زمان گذشته کامل» برای نشان‌دادن قصدی که برآورده نشده است، استفاده کنید؛ یعنی شما نتوانستید به هدف خود برسید و حالا نمی‌توانید آن را تغییر دهید و گاهی پشیمان می‌شوید؛ مثلاً:

• I had wished to get a new job!

آرزو داشتم شغل جدیدی پیدا کنم.

• The swimmer had hoped to get the gold.

شناگر امیدوار بود که طلا را بگیرد.

گاهی اوقات شما از زمان گذشته کامل، پس‌از یک جمله با فعل “wish” استفاده می‌کنید تا نشان دهید که از انجام‌دادن یا انجام‌ندادن کاری پشیمان هستید:

• I wish I had studied harder.

کاش بیشتر درس می‌خواندم.

• She wishes she had never met him.

آرزو می‌کند که ای کاش هرگز او را ندیده بود.

تفاوت ماضی بعید و نقلی در انگلیسی

ساختار ماضی نقلی در انگلیسی (Present Perfect) به‌صورت زیر است:

• have/has + past participle

از این زمانِ فعل، برای بیان عملی که در گذشته اتفاق افتاده است؛ ولی اثر یا نتیجه آن در زمان حال مشهود است یا تجربه‌ای که در طول زمان گذشته تا حال ادامه داشته است، استفاده می‌شود. مثال:

• She has left.

او رفته است. (و اکنون اینجا نیست.)

پس به‌طور خلاصه:

• ماضی بعید: تأکید بر ترتیب زمانی در گذشته (یک عمل پیش‌از عمل دیگر در گذشته)؛
• ماضی نقلی: تأکید بر ارتباط گذشته با حال (نتیجه یا اثر یک عمل در زمان حال).

تفاوت ماضی بعید و ماضی استمراری در انگلیسی

ساختار ماضی استمراری (Past Continuous) به‌صورت زیر است:

• was/were + present participle

present participle همان فعل + ing است. از این زمانِ فعل برای بیان عملی که در یک زمان مشخص در گذشته در حال انجام بوده و تمام شده است (معمولاً در یک بازه زمانی)، استفاده می‌شود. مثال:

• She was doing her homework when I called her.

وقتی که من به او زنگ زدم، او داشت تکالیفش را انجام می‌داد.

سخن پایانی

در این مقاله گرامر ماضی بعید در انگلیسی را به‌طور کامل و جامع برای زبان‌آموزان بیان کردیم. بااین‌حال، به‌جز ماضی بعید، 11 زمانِ فعل مختلف در زبان انگلیسی داریم که همین موضوع می‌تواند کار یادگیری گرامر زبان را کمی دشوار کند. اما نگران نباشید؛ چون شما می‌توانید برای تقویت زبان انگلیسی خود به بخش محصولات زبانمهر سر بزنید و از کتاب های آموزشی انگلیسی مختلف ما دیدن کنید. زبانمهر تضمین می‌کند که بهترین کتاب های گرامر انگلیسی در دنیا را با بهترین قیمت در اختیار همراهان همیشگی خود قرار دهد.