جملات شرطی یکی از پیچیده‌ترین مباحث در زبان انگلیسی هستند و تنوع و انواع زیادی از آنها وجود دارد. از این رو ممکن است برای برخی افراد درک و به خاطر سپردن همه جزئیات چالش برانگیز باشد. اما لازم نیست نگران باشید!
این مقاله برای توضیح قواعد جملات شرطی در زبان انگلیسی نوشته شده است. همراه ما باشید و ما همه چیزهایی را که باید در مورد جملات شرطی در انگلیسی بدانید را به شما می‌گوییم.
انواع جملات شرطی در انگلیسی
بر اساس فرهنگ لغت کالینز جملات شرطی جملاتی هستند که در آنها یک چیز به چیز دیگر بستگی دارد. ویژگی اصلی چنین جملاتی که آنها را با بقیه متفاوت می‌کند، حرف ربط در ابتدا یا انتهای آن است.
به عنوان مثال اگر آب تا 100 درجه گرم شود، به جوش می‌آید؛ بسیار ساده است. اما چرا برخی فکر می‌کنند که قواعد جملات شرطی در زبان انگلیسی ترسناک است؟ فقط به این دلیل که پنج نوع از آنها وجود دارد. به راحتی می‌توان یکی را با دیگری اشتباه گرفت. برای شروع بیایید با انواع مختلف جملات شرطی آشنا شویم:
- شرطی نوع صفر: بیشتر برای توصیف حقایق استفاده می‌شود..
- شرطی نوع اول: یک موقعیت کاملاً ممکن را توصیف می‌کند.
- شرطی نوع دوم: برای توصیف یک احتمال غیرواقعی در آینده یا حال استفاده می‌شود.
- شرطی نوع سوم: یک موقعیت غیرممکن در گذشته را توصیف می‌کند.
- شرطی ترکیبی: ترکیبی از دو نوع مختلف شرطی.
در ادامه جزئیات بیشتری در مورد هر نوع جمله شرطی به شما خواهیم گفت. اما قبل از آن باید در مورد گرامر شرطی‌ها، قوانین اصلی استفاده و سایر موارد اطلاعات بیشتری کسب کنید. پس از یادگیری اطلاعات اولیه درک انواع شرطی برای شما بسیار آسان تر خواهد بود. بنابراین بیایید مستقیماً به این موضوع بپردازیم.
قواعد جملات شرطی در زبان انگلیسی
همه شرطی از دو بخش تشکیل شده‌اند: if-clause که شرط و بند اصلی که یک نتیجه را توصیف می‌کند. هر دو قسمت را می‌توان به طور مساوی در ابتدا یا انتهای جمله قرار داد. به عنوان مثال:
If I see her, I’ll tell her about your idea.
I will tell her about your idea if I see her.
نکته مهم دیگر در زمان‌های شرطی در گرامر زبان انگلیسی استفاده از کاما است. اگر جمله با شرط شروع می‌شود باید از کاما بین بندها استفاده کنید و اگر با نتیجه شروع می‌شود نیازی به استفاده از آن ندارید. ضمنا جمله قبل هم مشروط است.
پنج نوع زمان شرطی در انگلیسی
شرطی نوع صفر
زمان شرطی صفر یکی از ساده‌ترین انواع جمله شرطی در انگلیسی در نظر گرفته می‌شود. همانطور که قبلاً گفتیم این نوع شرطی برای توصیف حقایق استفاده می‌شود. گاهی اوقات می‌توانید از نوع صفر برای مشاوره یا توصیه استفاده کنید. در حالی که همه شرایط دیگر ممکن است مفروضاتی داشته باشند، این جملات فقط حقایق را بیان می‌کنند.
به ساختار کلی شرطی‌های صفر در دستور زبان انگلیسی نگاهی بیندازید:
If + Present Simple + Present Simple
می‌توانید ربط if را با کلمه When یا حتی عبارت هر بار در چنین جملاتی جایگزین کنید. معنای آن همچنان همان خواهد بود.
If (when) the water heats up to 100 degrees, it boils.
If (when) you close your eyes, you don’t see anything.
I feel awful when (if) I wake up too late.
شرطی اول
جملات شرطی نوع اول تقریباً به سادگی جملات قبلی هستند. می‌توانیم از آن برای توصیف رویداد یا موقعیتی که در آینده اتفاق می‌افتد استفاده کنیم، اگر شرط if-clause را برآورده کنیم. بیشتر جملات شرطی انگلیسی نوع اول برای صحبت در مورد آینده استفاده می‌شوند.
حتی اگر شرطی نوع اول کامل زمان آینده را تعریف کند، فقط بند اصلی در زمان آینده ساده استفاده می‌شود، در حالی که if-clause در حال ساده است. رایج‌ترین نمونه‌های دستوری شرطی ساختار نوع اول عبارتند از:
If + Present Simple + Future Simple
We will miss the train if you don’t finish your make-up.
If I find this girl, I will tell her about my feelings.
برخلاف نوع صفر نمی‌توانیم ربط if را با کلمه When در جملات شرطی نوع اول جایگزین کنیم. می‌توانیم، اما کمی معنی را تغییر می‌دهد. کلمه when امکان بالای اتفاقی را نشان می‌دهد. این جملات را با هم مقایسه کنید:
If I see Mark, I will ask him about the job/ I will ask Mark about the job if I see him.
When I see Mark, I will ask him about the job/ I will ask Mark about the job when I see him.
اگر مارک را ببینم از او در مورد شغل می‌پرسم/ اگر او را ببینم در مورد کار می‌پرسم.
وقتی مارک را ببینم، از او در مورد شغل می‌پرسم/ وقتی مارک را ببینم در مورد کار می‌پرسم.
فرد دو جمله اول مطمئن نیست که مارک را ببیند یا خیر، اما اگر ببیند از او در مورد کار می‌پرسد. از سوی دیگر، جملات دوم به ما نشان می‌دهند که فرد می‌داند احتمالاً مارک را خواهد دید، بنابراین در صورت وقوع در مورد کار سؤال می‌کند.
شرطی نوع دوم
نوع دوم جمله شرطی در انگلیسی برای توصیف رویدادهای غیر واقعی در حال یا آینده استفاده می‌شود که احتمال وقوع آنها کم است. گزینه دیگر استفاده از چنین جملاتی هنگام بحث درباره آرزوها و خواسته‌های غیرممکن است.
نگاهی به ساختار کلی شرطی دوم بیندازید.
If + Past Simple + Subjunctive Mood
If I lived in New York, I would be the happiest human on this planet.
If she were kind, she would help that poor man.
اگر در نیویورک زندگی می‌کردم، خوشحال‌ترین انسان روی این سیاره بودم.
اگر مهربان بود به آن بیچاره کمک می‌کرد.
هنگامی که کلمه be را در if-clause خود داریم، باید بدون توجه به فاعل از شکل جمع آن (were) استفاده کنیم. البته در مکالمات غیررسمی همچنان می‌توانید از کلمه was استفاده کنید.
If I were you + I would
من اگه جای تو بودم + … می‌کردم
راه دیگر برای استفاده از زمان شرطی نوع دوم توصیف یک موقعیت خیالی است. شما به جای شخص مقابل چه می‌کنید؟
If I were you, I would quit the job.
If I were you, I wouldn’t go there.
من اگر جای شما بودم کار را رها می‌کردم.
من اگه جای تو بودم اونجا نمی‌رفتم.
If + Past Simple + Modal Verb + bare infinitive (مصدر بدون to)
همچنین می‌توانید از افعال مدال (could, should, may, must) در بند اصلی جمله شرطی دوم استفاده کنید.
If you were more friendly, you could have a girlfriend.
If I were more responsible, I could be there on time.
شرطی نوع سوم
شرطی نوع سوم در زبان انگلیسی زمانی استفاده می‌شود که درباره چیزهایی صحبت می‌کنیم که پشیمان هستیم و یا فرصت‌هایی را از دست داده‌ایم. به زبان عامیانه جملات شرطی سوم رویدادی را توصیف می‌کنند که ممکن است در گذشته به دلیل شرایط خاصی اتفاق بیفتد، اما رخ نداده است. بیایید نگاهی به ساختار چنین جملاتی بیندازیم:
If + Past Perfect + would + have + V3 (شکل سوم فعل)
سخت به نظر می‌آید؟ نگران نباشید؛ ما اینجا هستیم تا همه چیز را توضیح دهیم!
If I had worked harder, I would have had a fortune now.
She would have been much happier if she hadn’t married this guy.
اگر بیشتر کار می‌کردم الان ثروتمند بودم.
اگر با این مرد ازدواج نمی‌کرد، خیلی خوشبخت‌تر می‌بود.
اکنون می‌دانید که چه زمانی از شرطی نوع سوم استفاده کنید. اما گاهی اوقات ممکن است این جملات پیچیده حتی گیج کننده‌تر باشند. مثلاً ممکن است قسمت if را در بند if نداشته باشند. در عوض مانند سوالات معمولی به نظر می‌رسند:
Had you worked harder, you would have a fortune now.
Had you truly wanted that job, you would have had it.
اگر بیشتر تلاش می‌کردید، اکنون ثروت داشتید.
اگر واقعاً آن شغل را می‌خواستید، آن را داشتید.
شرطی ترکیبی
اکنون همه انواع شرطی را به زبان انگلیسی می‌دانید. اما گاهی یک جمله شرطی می‌تواند از دو قسمت تشکیل شود. معمولاً این جملات دو نوع را ترکیب می‌کنند – نوع دوم و نوع سوم.
دو نوع شرطی مختلط بسته به منظور جمله وجود دارد. می‌توانیم نوع دوم را در بند اصلی، نوع سوم را در if-clause و بالعکس را استفاده کنیم. ساختار چنین جملاتی در اینجا آمده است:
If + Past Perfect + Subjunctive Mood
وقتی در مورد چیزی بحث می‌کنیم (نتیجه) می‌توانیم از چنین جملاتی استفاده کنیم که اگر اتفاقی در گذشته رخ داده بود اکنون می‌توانستیم این نتیجه را داشته باشیم. این نوع جملات مانند نوع سوم پشیمانی و فرصت‌های از دست رفته را توصیف می‌کند.
If I hadn’t bought a gift yesterday, I would buy it cheaper.
If I had stayed in New York, I would have the career of my dream now.
اگر دیروز هدیه‌ای نخریده بودم، آن را ارزان‌تر می‌خریدم.
اگر در نیویورک می‌ماندم، اکنون شغل رویایی خود را داشتم.
If + Past Simple + would + have + V3
در این جملات به وضعیتی می‌پردازیم که در صورت تحقق شرط فعلی می‌توانست در گذشته اتفاق بیفتد. اغلب چنین شرایطی ثابت هستند و به آینده و حال مربوط می‌شوند.
I would have come to your party yesterday if I liked parties.
If I were a fan of this group, I would have bought the tickets.
اگر مهمانی‌ها را دوست داشتم دیروز به مهمانی شما می‌آمدم.
اگر من از طرفداران این گروه بودم حتما بلیط‌ها را می‌خریدم.
نتیجه گیری
در این مقاله به بررسی جملات شرطی در انگلیسی و انواع آنها پرداختیم. همچنین مثال‌های فراوانی ارائه دادیم. امیدواریم برایتان مفید بوده باشد و این گرامر مهم را به خوبی فرا گرفته باشید.
